- – ماده ۳۵۸ ـ هرگاه حیوانی به کسی حمله کند و آن شخص به عنوان دفاع از خود به مقدار لازم او را دفع نماید و همین دفاع موجب مردن یا آسیب‌دیدن آن حیوان شود شخص دفاع‌کننده ضامن نمی‌باشد و همچنین اگر آن حیوان را از هجوم به نفس یا مال محترم به عنوان دفاع به مقدار لازم باز دارد و همین کار موجب تلف یا آسیب او شود عهده‌دار نخواهد بود.
تبصره- هرگاه در غیر مورد دفاع یا در مورد دفاع بیش از مقدار لازم به آن آسیب وارد شود شخص آسیب‌رساننده ضامن می‌باشد.
↑
- – محمدهادی صادقی، همان، ص ۹۴٫ ↑
- – جلال‌الدین قیاسی؛ عادل ساریخانی و قدرت‌الله خسرو شاهی، همان، ص ۱۷۰٫ ↑
- – محمود نجیب حُسنی، رابطه‌ی سببیّت در حقوق کیفری، مترجم سید علی عباس‌نیای زارع، چاپ دوم، مشهد، انتشارات دانشگاه علوم اسلامی رضوی، آذر ۱۳۸۶، ص ۱۱۹٫ ↑
- – محمدهادی صادقی، همان، ص ۸۸٫ ↑
- – محمدعلی اردبیلی، حقوق جزای عمومی، چاپ سی‌ام، تهران، نشر میزان، زمستان ۱۳۹۲، ج ۱، ص ۳۶۷٫ ↑
- – همان، ص ۳۶۹٫ ↑
- – محمدهادی صادقی، همان، ص ۸۹٫ ↑
- – محمدعلی اردبیلی، همان، ص ۳۷۰٫ ↑
- – محمدهادی صادقی، همان، ص ۸۹٫ ↑
- – جلال‌الدین قیاسی؛ عادل ساریخانی و قدرت‌الله خسرو شاهی، همان، ص ۱۷۶٫ ↑
- – محقق حلی، همان، ج ۴، ص ۲۵۸٫ ↑
- – محمدحسن نجفی، همان، ج ۴۳، ص ۱۴۷٫ ↑
- – سید ابوالقاسم خوئی، مبانی تکمله المنهاج، چاپ دوم، قم، انتشارات علمیه، ۱۳۶۹، ج ۲، ص ۲۶۰٫ ↑
- – محمود حکمت‌نیا، همان، ص ۲۱۷٫ ↑
- – در اجتماع اسباب طولی غیرمجاز هرچند صاحب جواهر نظریه‌ی تساوی در ضمان و ضمان سبب اقوی را محتمل می‌داند، اما درنهایت نظر مشهور (سبب مقدم در تأثیر) را می‌پذیرد. ↑
- – همان، ص ۲۱۹٫ ↑
- – همان، ص ۲۲۱٫ ↑
- – سید ابوالقاسم خوئی، ترجمه‌ی مبانی تکمله المنهاج، ترجمه: علیرضا سعید، چاپ دوم، تهران، انتشارات خرسندی، ۱۳۹۱، ج ۲، ص ۲۵۴٫ ↑
- – ناصر کاتوزیان، همان، ص ۴۶۲٫ ↑
- – حسین میرمحمد صادقی، جرائم علیه اشخاص، چاپ یازدهم، تهران، نشر میزان، ۱۳۹۲، ص ۵۷٫ ↑
-
– ابوالقاسم علی‌دوست؛ حسین علی‌بای، همان، ص ۹۹٫
↑
- – عباس رمضانیان، وبلاگ تخصصی حقوق و فقه، ۱۴ اسفند ۱۳۹۲، http://abbasramazaniyan.blogfa.com ↑
- – جلال‌الدین قیاسی، همان، ص ۱۸۶٫ ↑
- – عباس زراعت، همان، ج ۱، ص ۴۵۵٫ ↑
- – حسین میرمحمد صادقی، همان، ص ۵۸٫ ↑
- – شادی عظیم‌زاده، حقوق جزای اختصاصی، چاپ سوم، تهران، انتشارات دوراندیشان، ۱۳۹۲، ج ۱، ص ۲۶٫ ↑
- – ابوالقاسم علی‌دوست؛ حسین علی‌بای، همان، ص ۹۳٫ ↑
- – محمود حکمت‌نیا، همان، ص ۲۳۰٫ ↑
- – محمد عابدی، همان، ص ۲۶٫ ↑
- – از جمله‌ی این فقها می‌توان از علامه‌ی حلی در قواعدالحکام، محقق اردبیلی در مجمع الفائده و البرهان، شهید ثانی در مسالک‌الافهام، محمدحسن نجفی در جواهرالکلام، آیت‌الله خوئی در مبانی تکمله المنهاج و امام خمینی در تحریرالوسیله نام برد. ↑
- – عباس زراعت، همان، ص ۴۶۱٫ ↑
- – محمود حکمت‌نیا، همان، ص ۲۳۵٫ ↑
- – همان، ص ۲۳۳٫ ↑
- – جلال‌الدین قیاسی، همان، ص ۳۲٫ ↑
- – عباس زراعت، همان، ص ۴۶۰٫ ↑
- – محمد عابدی، همان، ص ۱۳٫ ↑
- – شهرام اصغری، “تأثیر میزان تقصیر در مسئولیت مدنی در فقه امامیه و حقوق ایران”، پژوهشنامه‌ی حقوق و علوم سیاسی، شماره‌ی ۲ و ۳، پاییز ۱۳۸۵، ص ۲۹٫ ↑
- – محمدحسن نجفی، همان، ج ۴۳، ص ۶۳٫ ↑
- – علی اصغر اعظمی، تعدد اسباب و تعیین میزان مسئولیت در تصادفات رانندگی، نشریه‌ی مأوی،
http://maavanews.dadiran.ir/Default.aspx?tabid=4355&articleType=ArticleView&articleId=65107 ↑
- – تقسیم مساوی مسئولیت بین رانندگان مقصر، سایت تبیان، بخش حقوق تبیان، http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=258489 ↑
- ۲– دیه بین رانندگان مقصر نصف می‌شود، پرتال اطلاع رسانی وکالت آنلاین،
http://www.vekalatonline.ir/index.php?ToDo=ShowArticles&AID=27583 ↑
- – رأی وحدت رویه شماره ۷۱۷، مورخ ۶/ ۲/ ۱۳۹۰٫ ↑
- – علی اصغر اعظمی، همان. ↑
